İslamda Dört Büyük Melek

DÖRT BÜYÜK MELEK

Cenâb-i ALLAH'in bütün melekler içinde üstün kildigi dört büyük melek.
Melek kelimesi Arapça'da
"haberci" anlamina gelmektedir. Çogulu "melâike" olarak gelmekte ise de,
gerek Türkçe'de ve gerekse Arapça'da çogul manasina "melek"' olarak da
kullanilmaktadir.


Melekler, ruh gibi lâtif,
nûrâni, mahiyetleri Allah katinda malum, varliklari bizim dünyamiza ait
olmayan fakat insanlarla ilgili bir takim görevleri bulunan
varliklardir. Akil ve nutuklari olup; sehvet ve gadap gibi be$eri
ihtiraslari, yemeleri, içmeleri yoktur. Evlenmek, dogmak ve dogurmaktan
uzaktirlar. Çesitli sekillere girebilirler. Allah'in emrine asla isyan
etmezler, yerde ve gökte bir takim vazifeler ile mesgul olurlar. Daima
Yüce Allah'i tesbih ve zikrederler. Meleklerin bu özellikleri için
bakiniz: (el-En'âm, 6/9,100; el-Hicr 15/8; el-Fâtir 35/1; el-Meâric
70/4)




Meleklerin sayisi ve her
birinin hangi islerle vazifeli olduklari bizce malûm degildir. Ancak
bunlardan bir kismi ve vazifeleri Kur'an-i Kerîm'de ve Hz. Peygamber'in
hadislerinde bildirilmistir. Bu bilgilere göre"büyük melekler" olarak
taninan dört melek vardir ki, bunlar: Cebrâil, Azrail, Israfil ve
Mikâil'dir.


Cebrâil:
Kur'an'da üç yerde "Cibrîl" olarak geçmekte (el-Bakara 2/97, 98; et-Tahrim 66/4) diger bazi ayetlerde de kendisinden Rûhu'l-Kudüs ve Rûh olarak bahsedilmektedir. (el-Bakara 2/87, 253; el-Mâide 5/110).
Vazifesi, Allah'in emir ve nehiylerini peygamberlerine bildirmektir. Bütün vahiy onun vasitasiyla nazil olmustur.

Cebrâil, bu görevi yerine
getirirken peygamberimize çesitli sekil ve suretlerde gelirdi. Birçok
defa insan seklinde bu görevini ifa ederdi. Insan sekline girdiginde
daha ziyade Dihye isimli sahabenin kiliginda, bazan da normal bir bedevî
olarak gelirdi ki, "Cibrîl hadisi" diye bilinen hadisin vukûunda Hz.
Peygamber'e bu kilikta gelmistir.

Cebrâil bu gelislerinin
sadece iki defasinda aslî suretinde görünmüstür. Bunlardan birisi
(en-Necm, 53/6-7) ayetlerinin nuzûlünde, digeri ise yine Necm suresinin
13. ve 14. ayetlerinin nuzûlü esnasindadir (Tecrid-i Sarih Tercümesi,
IX, 95).


Azrâil:
Kur'an-i Kerîm'de
"Melekü'l-mevt" ( = ölüm
melegi) olarak geçmektedir. " Ey Muhammed de ki; size vekil kilinan ölüm
melegi caninizi alacak, sonra Rabbinize döndürüleceksiniz." (es-Secde,
32/11)
Allah'in emri ve izni ile canlilarin, ölecekleri zaman canlarini almakla vazifelidir.


Israfil:
Kur'an'da "Isrâfil" olarak
ismi geçmemektedir. Ancak, kiyametin vukûu ile ilgili ayette "(Isrâfil
tarafindan birinci sefer) Sûr'a üflenince Allah'in diledigi (melekler)
müstesna göklerde olanlar ve yerde olanlar bayilirlar (ölürler). Sonra
Sûr'a (ikinci defa) üflenince ölüler mezarlarindan kalkip bakinip
dururlar." (ez-Zümer 39/68) buyurulmakta, dolayisiyla isim olarak olmasa
da bu melegin vazifesi bu ayetle belirtilmektedir.


Buradan kiyametin ve ahiret gününün yani yeniden dirilmenin baslangicinda
bir Sûr'a üfürme olacagi anlasilmaktadir ki, bu isle vazifeli melek
Isrâfil (a.s.) dir. Bu görevinden dolayý Ýsrafil'e
"Sûr meleði" ismi de verilmektedir.
Ayrica Isrâfil'in, "Levh-i Mahfuz"* da yazilanlari okumak ve ilgili melege haber vermekle de görevli oldugu bilinmektedir.



Mikâil:

Kur'an-i Kerîm'de bir yerde "Mikâil" olarak zikredilmektedir. (el-Bakara 2/98)
Mikâil'in görevi: yagmurun yagdirilmasi, rüzgârin estirilmesi ve mevsimlerin tanzimi gibi tabiat olaylarini Allah'in emri ve izni ile vukua getirmektir.


Bu dört melegin disinda, her
insanin yaninda bulunan ve daima onun küçük, büyük, gizli ve asikâr
yaptigi bütün isleri yazan melekler vardir ki, bunlara "Kirâmen
kâtibîn"* denir. Ayrica öldükten sonra kabirde sual sormakla vazifeli
"Münker* ve Nekir"* melekleri de vardir.



Meleklere inanmak,
müslümanlginn iman ve itikat esaslarindandir. Inanmayan, müslüman
olamaz; inkâr eden de dinden çikar. Zira, Kur'an-ý Kerîm'de
meleklerin varligindan bahsedilmekte, bir kisminin ise bizzat isimleri
geçmektedir.


Yüce Allah söyle buyuruyor:
"Her kim Allah'a ve meleklerine ve peygamberlerine ve Cibrîl'e ve
Mikâil'e düsman olursa Allah da kâfirlere düsmandir" (el-Bakara 2/98).
Ayrica Kur'an'da Fâtir suresinin bir diger adi da "Melâike suresi"dir.
Melekler, bilfiil vardir. Onlari görememis olmamiz onlarin yoklugu yolunda bir delil teskil etmez.


Onlarin bizim tarafimizdan
görülmemesi, farkli bir sekilde yaratilmis bulunmalarindan, vücudlarinin
rûhânî ve nûrâni olmalarindandir. Bizim gözümüz ise onlari görebilecek
sekilde yaratilmamistir. Nitekim kendi aklimizi ve ruhumuzu da
göremiyoruz, fakat onlarin varligina inaniyoruz