Şems Tebrizi Hazretlerinin 40 altın kuralı...

Şems Tebrizi Hazretlerinin 40 altın kuralı...

Birinci kural: Yaradanı hangi
kelimelerle tanımladığımız, kendimizi nasıl gördüğümüze ayna tutar.
Şayet Allah dendi mi öncelikle korkulacak, utanılacak bir varlık
geliyorsa aklına, demek ki sen de korku ve utanç içerisindesin
çoğunlukla. Yok eğer, Allah dendi mi evvela aşk, merhamet ve şefkat
geliyorsa aklına, sen de bu vasıflardan bolca mevcut demektir.

İkinci kural: Hak yolunda ilerlemek
yürek işidir, akıl işi değil. Kılavuzun daima yüreğin olsun, omzun
üstündeki kafan değil. Nefsini bilenlerden ol silenlerden değil!

Üçüncü kural: Kur'an dört seviyede
okunabilir. İlk seviye zahiri manadır. Sonraki batıni manadır. Üçüncü
batıninin batınisidir. Dördüncü seviye o kadar derindir ki kelimeler
kifayetsiz kalır tarif etmeye.

Dördüncü kural: Kainattaki her
zerrede Allah'ın sıfatlarını bulabilirsin. Çünkü o camide, mescitte,
kilisede, havrada değil, her an her yerdedir. Allah'ı görüp yaşayan
olmadığı gibi, O'nu görüp ölen de yoktur. Kim O'nu bulursa sonsuza dek
O'nda kalır.

Beşinci kural: Aklın kimyası ile
aşkın kimyası başkadır. Akıl temkinlidir. Korka korka atar adımlarını.
"Aman sakın kendini" diye tembihler. Halbuki aşk öyle mi? Onun tek
dediği :"Bırak kendini ko gitsin!" Akıl kolay kolay yıkılmaz. Aşk ise
kendini yıpratır, harap düşer. Halbuki hazineler ve defineler yıkıntılar
arasında olur. Ne varsa harap bir kalpte var!

Altıncı kural: Şu dünyadaki çatışma,
önyargı ve husumetlerin çoğu dilden kaynaklanır. Sen sen ol kelimelere
fazla takılma. Aşk diyarında dil zaten hükmünü yitirir. Aşk dilsiz olur.

Yedinci kural: Şu hayatta tek başına
inzivada kalarak, sadece kendi sesinin yankısını duyarak, Hakikat'i
keşfedemezsin. Kendini ancak bir başka insanın aynasında tam olarak
görebilirsin.

Sekizinci kural: Başına ne gelirse
gelsin karamsarlığa kapılma. Bütün kapılar kapansa bile, sonunda O sana
kimsenin bilmediği gizli bir patika açar. Sen şu anda göremesen de dar
geçitler ardında nice cennet bahçeleri var. Şükret! İstediğini elde
edince şükretmek kolaydır. Sufi, dileği gerçekleşmediğinde de
şükredebilendir.

Dokuzuncu kural: Sabretmek öylece
durup beklemek değil, ileri görüşlü olmak demektir. Sabır nedir? Dikene
bakıp gülü, geceye bakıp gündüzü tahayyül edebilmektir. Allah aşıkları
sabrı gülbeşeker gibi tatlı tatlı emer,hazmeder. Ve bilirler ki; gökteki
ayın hilâlden dolunaya varması için zaman gerekir.

Onuncu kural: Ne yöne gidersen git,
-Doğu, Batı, Kuzey, Güney- çıktığın her yolculuğu içine doğru bir
seyahat olarak düşün. Kendi içine yolculuk eden kişi sonunda arzı
dolaşır.

On birinci kural: Ebe bilir ki sancı
çekilmeden doğum olmaz; ana rahminden bebeğe yol açılmaz. Senden yepyeni
ve taze bir sen zuhur edebilmesi için zorluklara, sancılara hazır olman
gerekir.

On ikinci kural: Aşk bir seferdir. Bu
sefere çıkan her yolcu istese de istemese de tepeden tırnağa değişir.
Bu yollara dalıp da değişmeyen yoktur.

On üçüncü kural: Şu dünyada semadaki
yıldızlardan daha fazla sayıda sahte hacı, hoca, şeyh, şıh var. Hakiki
mürşid seni kendi içine bakmaya, nefsini aşıp kendindeki güzellikleri
bir bir keşfetmeye yönlendirir. Tutup da ona hayran olmaya değil.

On dördüncü kural: Hakk'ın karşına
çıkardığı değişimlere direnmek yerine, teslim ol. Bırak hayat sana
rağmen değil, seninle beraber aksın. "Düzenim bozulur, hayatım alt üst
olur" diye endişelenme. Nereden biliyorsun hayatının altının üstünden
daha iyi olmayacağını?

On beşinci kural: Allah içte ve dışta
her an hepimizi tamama erdirmekle meşguldür. Tek tek her birimiz
tamamlanmamış sanat eseriyiz. Yaşadığımız her hadise, atlattığımız her
badire eksiklerimizi gidermemiz için tasarlanmıştır. Rabb
noksanlarımızla ayrı ayrı uğraşır çünkü beşeriyet denen eser,
kusursuzluğu hedefler.

On altıncı kural: Kusursuzdur ya
Allah, O'nu sevmek kolaydır. Zor olan hatasıyla sevabıyla fani insanları
sevmektir. Unutma ki kişi bir şeyi ancak sevdiği ölçüde bilebilir.
Demek ki hakikaten kucaklamadan ötekini,Yaradan'dan ötürü yaratılanı
sevmeden,ne layıkıyla bilebilir,ne layıkıyla sevebilirsin.

On yedinci kural: Esas kirlilik,
dışta değil içte, kisvede değil kalpte olur. Onun dışındaki her leke ne
kadar kötü görünürse görünsün, yıkandı mı temizlenir, suyla arınır.
Yıkamakla çıkmayan tek pislik kalplerde yağ bağlamış haset ve art
niyyettir.

On sekizinci kural: Tüm kainat olanca
katmanları ve karmaşasıyla insanın içinde gizlenmiştir. Şeytan
dışımızda bizi ayartmayı bekleyen korkunç bir mahluk değil, bizzat
içimizde bir sestir. Şeytanı kendinde ara; dışında, başkalarında değil.
Ve unutma ki nefsini bilen Rabbini bilir. Başkalarıyla değil sadece
kendisiyle uğraşan insan sonunda mükafat olarak Yaradan'ı tanır.

On dokuzuncu kural: Başkalarından
ilgi, saygı ve sevgi bekliyorsan, önce sırasıyla kendine borçlusun
bunları. Kendini sevmeyen birinin başkasını sevmesi mümkün değildir. Sen
kendini sevdiğin halde dünya sana diken yolladı mı, sevin. Yakında gül
yollayacak demektir.

Yirminci kural: Yolun ucunun nereye
varacağını düşünmek beyhude bir çabadan ibarettir. Sen sadece atacağın
ilk adımı düşünmekle yükümlüsün. Gerisi zaten kendiliğinden gelir.

Yirmi birinci kural: Hepimiz farklı
sıfatlarla sıfatlandırıldık. Şayet Allah herkesin tıpatıp aynı olmasını
isteseydi, hiç şüphesiz öyle yapardı. Farklılıklara saygı göstermemek,
kendi doğrularını başkalarına dayatmaya kalkmak, Hakk'ın mukaddes
nizamına saygısızlık etmektir.

Yirmi ikinci kural: Hakiki Allah
aşığı bir meyhaneye girdi mi orası ona namazgah olur. Ama bekri aynı
namazgaha girdi mi orası ona meyhane olur. Şu hayatta ne yaparsak
yapalım, niyetimizdir farkı yaratan, suret ile yaftalar değil.

Yirmi üçüncü kural: Yaşadığımız hayat
elimize tutuşturulmuş rengarenk ve emanet bir oyuncaktan ibaret. Kimisi
oyuncağı o kadar ciddiye alır ki ağlar, perişan olur onun için. Kimisi
eline alır almaz şöyle bir kurcalar oyuncağı, kırar ve atar. Ya aşırı
kıymet verir ya kıymet bilmeyiz. Aşırılıklardan uzak dur. Sufi ne
ifrattadır ne tefritte. Sufi daima orta yerde...

Yirmi dördüncü kural: Madem ki insan
eşref-i mahlukattır, yani varlıkların en şereflisi, attığı her adımda
Allah'ın yeryüzündeki halifesi olduğunu hatırlayarak buna yakışır
soylulukta hareket etmelidir. İnsan yoksul düşse, iftiraya uğrasa, hapse
girse, hatta esir olsa bile, gene de başı dik, gözü pek, gönlü emin bir
halife gibi davranmaktan vazgeçmemelidir.

Yirmi beşinci kural: Cenneti ve
cehennemi illa ki gelecekte arama. İkisi de şu an da burada mevcut. Ne
zaman birini çıkarsız, hesapsız ve pazarlıksız sevmeyi başarsak,
cennetteyiz aslında. Ne vakit birileriyle kavgaya tutuşsak; nefrete,
hasede ve kine bulaşsak, tepetaklak cehenneme düşüveririz.

Yirmi altıncı kural: Kainat yekvücud,
tek varlıktır. Herşey ve herkes görünmez iplerle birbirine bağlıdır.
Sakın kimsenin ahını alma; bir başkasının hele hele senden zayıf olanın
canını yakma. Unutma ki dünyanın öte ucunda tek bir insanın kederi tüm
insanlığı mutsuz edebilir. Ve bir kişinin saadeti herkesin yüzünü
güldürebilir.

Yirmi yedinci kural: Şu dünya bir dağ
gibidir, ona nasıl seslenirsen o da sana öyle aksettirir. Ağzından
hayırlı bir laf çıkarsa, hayırlı laf yankılanır, Şer çıkarsa sana
gerisin geri şer yankılanır. Öyleyse kim ki senin hakkında kötü konuşur,
sen o insan hakkında kırk gün kırk gece güzel sözler et. Kırk günün
sonunda göreceksin herşey değişmiş olacak. Senin gönlün değişirse dünya
değişir.

Yirmi sekizinci kural: Geçmiş
zihinlerimizi kaplayan bir sis bulutundan ibaret. Gelecek ise başlı
başına bir hayal perdesi. Ne geleceğimizi bilebilir, ne geçmişimizi
değiştirebiliriz. Sufi daima şu anın hakikatini yaşar.

Yirmi dokuzuncu kural: Kader
hayatımızın önceden çizilmiş olması demek değildir. Bu sebepten, "ne
yapalım, kaderimiz böyle" deyip boyun bükmek cehalet göstergesidir.
Kader yolun tamamını değil, sadece yol ayrımlarını verir. Güzergah
bellidir ama tüm dönemeç ve sapaklar yolcuya aittir. Öyleyse ne
hayatının hakimisin, ne de hayat karşısında çaresizsin.

Otuzuncu kural: Hakiki sufi öyle
biridir ki başkaları tarafından kınansa, ayıplansa, dedikodusu yapılsa,
hatta iftiraya uğrasa bile,o ağzını açıp da kimse hakkında tek kelime
kötü laf etmez. Sufi kusur görmez, kusur örter.

Otuz birinci kural: Hakk'a
yakınlaşabilmek için kadife gibi bir kalbe sahip olmalı. Her insan şu
veya bu şekilde yumuşamayı öğrenir. Kimi bir kaza geçirir, kimi ölümcül
bir hastalık, kimi ayrılık acısı çeker, kimi maddi kayıp... Hepimiz
kalpteki katılıkları çözmeye fırsat veren badireler atlatırız. Ama
kimimiz bundaki hikmeti anlar ve yumuşar; kimimiz ise, ne yazık ki daha
da sertleşerek çıkar.

Otuz ikinci kural: Aranızdaki
perdeleri tek tek kaldır ki Allah'a saf bir aşkla bağlanabilesin.
Kuralların olsun ama kurallarını başkalarını dışlamak yahut yargılamak
için kullanma. Bilhassa putlardan uzak dur, dost. Ve sakın kendi
doğrularını putlaştırma. İnancın büyük olsun ama inancınla büyüklük
taslama!

Otuz üçüncü kural: Bu dünyada herkes
bir şey olmaya çalışırken sen HİÇ ol! Menzilin yokluk olsun. İnsanın
çömlekten farkı olmamalı. Nasıl ki çömleği tutan dışındaki biçim değil
içindeki boşluk ise, insanı ayakta tutan da benlik zannı değil hiçlik
bilincidir.

Otuz dördüncü kural: Hakk'a
teslimiyet ne zayıflık ne edilgenliktir demektir. Tam tersine, böylesi
bir teslimiyet son derece güçlü olmayı gerektirir. Teslim olan insan
çalkantılı ve girdaplı sularda debelenmeyi bırakır; emin bir beldede
yaşar.

Otuz beşinci kural: Şu hayatta ancak
tezatlarla ilerleyebiliriz. Mümin içindeki münkirle tanışmalı, Allah'a
inanmayan kişi ise içindeki inananla. İnsan-ı kâmil mertebesine varana
kadar gıdım gıdım ilerler kişi. Ve ancak tezatları kucaklayabildiği
ölçüde olgunlaşır.

Otuz altıncı kural: Hilden, desiseden
endişe etme. Eğer birileri sana tuzak kuruyor, sana zarar vermek
istiyorsa, Allah da onlara tuzak kuruyordur. Çukur kazanlar o çukura
kendileri düşer. Bu sistem karşılıklar esasına göre işler. Ne bir katre
hayır karşılıksız kalır, ne bir katre şer. O'nun bilgisi dışında yaprak
bile kıpırdamaz. Sen sadece buna inan!

Otuz yedinci kural: Allah kılı kırk
yararak titizlikle çalışan bir saat ustasıdır. O kadar dakiktir ki
sayesinde her şey tam zamanında olur. Ne bir saniye erken ne bir saniye
geç. Her insan için bir aşık olma zamanı vardır; bir de ölmek zamanı.

Otuz sekizinci kural: Yaşadığım
hayatı değiştirmeye, kendimi dönüştürmeye hazır mıyım? diye sormak için
hiçbir zaman geç değil. Kaç yaşında olursak olalım, başımızdan ne geçmiş
olursa olsun, tamamen yenilenmek mümkün. Tek bir gün bile öncekinin
tıpatıp tekrarıysa, yazık! Her an her nefeste yenilenmeli. Yepyeni bir
yaşama doğmak için ölmeden önce ölmeli.

Otuz dokuzuncu kural: Noktalar
sürekli değişse de bütün aynıdır. Bu dünyadan giden her hırsız için bir
hırsız daha doğar. Ölen her dürüst insanın yerini bir dürüst insan alır.
Hem bütün hiçbir zaman bozulmaz; her şey yerli yerinde kalır,
merkezinde... Hem de bir günden bir güne hiçbir şey aynı olmaz. Ölen her
sufi için bir sufi daha doğar.

Kırkıncı kural: Aşksız geçen bir ömür
beyhude yaşanmıştır. Acaba ilahi aşk peşinde mi koşmalıyım, yoksa
dünyevi, semavi ya da cismani diye sorma! Ayrımlar ayrımları doğurur.
AŞK'ın hiçbir sıfat ve tamlamaya ihtiyacı yoktur.